Ik werk in een Ambulant Team van Cordaan, waar we volwassenen met een lichtverstandelijke beperking (LVB) begeleiden die zelfstandig wonen. Veel woningen zijn verspreid in de wijk. Onze cliënten zijn LVB+. Die ‘plus’ staat voor extra moeilijkheden waar ze mee te maken hebben. Zoals middelengebruik, criminaliteit of een psychiatrische achtergrond. Dit is een specifieke tak binnen Cordaan, voor een boeiende doelgroep waar ik meteen aan verknocht was. Door hun puurheid - ze draaien nergens omheen - en de uitdaging om aan te sluiten op hun niveau. Soms weigert iemand contact maar dan blijf ik consequent appen en bellen. Gewoon om te laten weten: ik ben er voor je. Als zo iemand je dan opzoekt omdat die ergens tegenaan loopt, voel je dat je werk ertoe doet. Naast de problemen die ze al hebben, kunnen cliënten natuurlijk ook nog ziek worden en doodgaan. Als team doen we er dan alles aan om uit te leggen wat dit betekent en te zorgen voor de juiste zorg. Bij een cliënt met kanker die graag thuis wilde sterven, gingen we drie keer per dag langs. Ook regelden we een geestelijk verzorger die op zijn niveau kon praten over zijn ziekte en sterven. De dood is een abstract begrip voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb geleerd om ook oog te hebben voor medebewoners of vrienden met LVB van degene die sterft. Ik zie ons als ‘ondertitelaar’ voor onze cliënten. In een wereld die voor hen te snel gaat, en die in de toekomst alleen maar sneller zal gaan, zorgen wij voor duiding.