Ik heb psychologie gestudeerd maar toen ik afstudeerde was er weinig werk in te vinden. Bij Cordaan kon ik wél meteen aan de slag, in de gehandicaptenzorg. Ik moest natuurlijk even wennen aan zo’n nieuwe doelgroep, maar voelde me direct thuis omdat mijn collega’s me goed inwerkten. En de bewoners hadden razendsnel mijn hart gestolen. Ik werk met volwassenen met een matig verstandelijke beperking en bijkomende problematiek zoals autisme. Als persoonlijk begeleider ben ik verantwoordelijk voor de dagelijkse zorg van een bewoner. Daarnaast stel ik de zorgplannen op en bepaal de doelen. Ook heb ik veel overleg met de gedragsdeskundigen, met verwanten en met de dagbesteding. Het is geweldig werk. Bewoners waarderen de kleinste dingen, zoals een ijsje eten of een wandeling. In de toekomst zie ik een rol voor innovatie. Dat kan ‘m al in iets heel simpels zitten als een digitaal pictobord. Picto’s zijn plaatjes om mee te communiceren, die we nu nog handmatig wisselen. Mijn eigen toekomst ligt zéker bij Cordaan. De organisatie is zo groot en breed, je kunt hier alle kanten op. Je krijgt ook continu cursussen en trainingen aangeboden om nog beter te worden in je vak. Van emotionele ontwikkelingsniveaus tot seksualiteit of de-escalerend werken. Maar de grootste drijfveer om hier te werken, zijn de bewoners. Voor hen beteken ik een stukje veiligheid. Een vast aanspreekpunt. Vertrouwdheid. Iemand bij wie ze terecht kunnen met elke vraag, of als ze ergens mee zitten. Elke keer als ik naar huis ga, vragen ze: wanneer ben je er weer? Dat maakt het wel heel makkelijk om met plezier naar je werk te gaan.