‘Mijn moeder werkte als voedingsassistent bij verzorgingshuis Beth Shalom en ze zochten in de keuken weekendkrachten. Zestien jaar geleden ben ik zo gestart en ik ben hier gebleven. Toen ik een vast contract kreeg, begon mijn baan ook wat meer afwisseling te krijgen. Ik deed klusjes in huis en bemande de receptie. Die afwissing bevalt me nog altijd prima. Als restauratiemedewerker, en ‘manusje van alles’ in huis. In het begin was het wel wennen, je moet wel geduld hebben en ik was nog heel jong. Maar naarmate ik ouder werd, ging me dat goed af. Ik merk het als mensen achteruit gaan. Dat ze dezelfde vragen heel vaak stellen of mij niet meer herkennen. Dat doet je op de een of andere manier wel pijn. Ik praat ook heel graag, en als ze over vroeger beginnen, bouw je toch een band op. Ik vind het fijn om iets extra’s voor de ouderen te doen. Iets kleins als een appeltje schillen of een kopje koffie brengen. Als ik vanuit de receptie zie dat iemand iets nodig heeft, doe ik dat gewoon even tussendoor. Of ik organiseer dat ze voetbal op groot scherm kunnen kijken. Snacks erbij. Zijn ze helemaal blij. Ik hoop dat in de toekomst meer mensen voor de zorg kiezen. Je bent hier echt nodig én het is gewoon leuk werk. We zijn hier een hecht team dat goed communiceert. De meesten werken er al 20 of 30 jaar. Dat zegt genoeg.’