Mijn moeder werkte als hulp in de huishouding en ik ging als kind vaak mee. Daar is het zaadje geplant voor de wijkverpleging. Toch ging ik voor een universitaire master in beleid, communicatie en organisatie en werkte eerst in de commerciële sector. Corona gaf het zetje om voor de zorg te kiezen. Voor wijkverpleging vond ik Cordaan de beste werkgever. Het is zo groot, je kunt meelopen bij ontzettend veel verschillende disciplines. In het derde jaar ga je op externe stage. Omdat ik zo bewust al kies voor de wijk wil ik liever niet in een ziekenhuis. Dus mag ik meelopen op een locatie van Cordaan met palliatieve zorg. Heel fijn dat dat kan.
Als wijkverpleegkundige krijg je daar veel mee te maken. Steeds meer mensen willen graag thuis overlijden. Ik vind het mooi dat ik in de laatste momenten mijn kennis en ervaring in kan brengen om het leven af te sluiten. En dat ik als verpleegkundige ook voor de familie rust kan brengen. Natuurlijk twijfelde ik even, ik gaf een goed betaalde baan op. Maar ik krijg hier een net salaris en mijn opleiding wordt ook nog eens betaald door Cordaan. Werken en leren vergt wel wat discipline. Eén dag per week is voor studie en verder werk ik. Voor mij voelt het niet als werk. Elke dag kom ik thuis met verhalen die raken. Mensen laten jou binnen in hun thuissituatie. Je duikt even in een wereld waar soms verdriet is maar waar ook mooie dingen gebeuren. Dat maakt wijkzorg zo bijzonder.