Ik hou van heel veel verschillende dingen en heb dan ook veel beroepen gehad in mijn leven. Van het kappersvak of etaleur tot aan het groot maken van kinderopvang in de natuur. Tot een vriend zei: ‘Wordt het niet eens tijd voor meer verdieping door ergens langer te blijven?’ Dat was de gouden tip. In de zorg ontdekte ik dat er ruimte is voor al mijn interesses. Ik zorg nu in
stadsdeel Oost dat ouderen mee kunnen blijven doen. Vanuit Cordaan en in samenwerking met andere organisaties krijg ik de mogelijkheid om ideeën en wensen van (wijk)bewoners waar te maken. Bijvoorbeeld een kaartclub, wandelclub, sjoelen of elkaar ontmoeten en koffie drinken. Hoewel ik regel dat het er komt, neem ik hen bewust niet alles uit handen. Ik zoek sleutelfiguren die die clubjes leiden. Vaak zijn dat deelnemers zelf. Zo verbind ik de buurt, want er is wel eenzaamheid onder veel ouderen. Als je ouder wordt, word je in de maatschappij aan de kant gezet. Je kunt het gevoel krijgen: ‘Ik heb altijd hard gewerkt en nu ben ik niet meer nuttig’. Wat ik juist zo geweldig vind, is dat ouderen geschiedenis en ervaring met zich meedragen. Ik noem dat schatkamers. Als je goed luistert, kun je zoveel tools en adviezen opdoen, dat maakt mijn werk elke dag weer interessant. Met 120 locaties is Cordaan echt vooral Amsterdams. Daar hou ik wel van. Je kunt bij Amsterdammers gewoon lekker direct zijn. Ik zeg gerust tegen een cliënt: ‘Als je met mij te maken hebt, dan ga je lachend je kist in!’ ‘Doe je best maar,’ krijg ik dan terug. Die droge humor, die vind je toch nergens anders?