Vroeger werkte ik als kok in het Westerpark. In de keuken werkte een groep cliënten van Cordaan, met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik heb een broertje met een verstandelijke beperking dus ging ik als vanzelf al goed met ze om. Omdat ik meer met mensen en meer overdag wilde werken dan ik deed als kok, besloot ik mezelf om te scholen naar persoonlijk begeleider. Dat kon bij Cordaan. Nu werk ik nog steeds in het Westerpark én nog steeds min of meer in de horeca. De cliënten werken door het hele park: van de kinderboerderij en de Bakkerswinkel tot Amsterdam Flavours. Mijn broertje werkt voor de milieuafdeling en hoort ook bij ons team. Als werkbegeleider stuur ik de groep aan en bespreek ik waar iedereen naartoe gaat. Ik ben een Amsterdammer en ken Cordaan als super sociaal en Amsterdams. We zijn een bekend gezicht in de buurt. We zitten niet weggestopt maar juist midden in de wijk. Opdrachtgevers reageren leuk, ze vinden het gezellig en zijn bereid om te helpen en geduld te hebben. In het begin vinden ze het spannend om onze cliënten aan te nemen. Ze denken dat het extra werk is, maar binnen de kortste keren zijn ze om. Zelf vind ik het belangrijk dat cliënten zich gewaardeerd voelen en zich nuttig voelen. Dat ze het gevoel hebben dat ze meetellen. En dat kunnen wij bereiken door hen dingen te leren en hen op die manier zelfstandig te maken. Het is mooi om te zien wat het met cliënten doet. Het werk maakt hen trots.