Na mijn studie SPH heb ik voor allerlei cliënten gewerkt: van jeugd tot ouderen. Bij de GGZ ging mijn hart drie keer sneller kloppen. Het is prachtig dat je mensen met kleine doelen helpt, en zo in kleine stukjes het verschil kan maken. Als participatiecoach zorg ik voor structuur en zingeving voor mensen met zware psychische problemen. Hier zien de medewerkers het zo: het is niet iemand met deze problematiek maar vooral een mens. Op onze inloop werk- en dagbestedingsplek wordt voor en door cliënten gewerkt. Ze zijn heel betrokken met bij elkaar. Als ze hier binnenkomen, zijn ze vaak alleen. Alles is weggevallen maar vanuit hier bouwen ze een netwerk op. En dan zie je hen opbloeien. Veel mensen zijn vervreemd geweest van de buurt. Ze lieten probleemgedrag zien, waren de ‘lastige buurman of buurvrouw’. Wij leggen uit dat als je buurman ‘s nachts loopt te schreeuwen, hij hulp nodig heeft. Zo betrekken we buurtbewoners en vragen hen om te helpen met een signaleringsplan. Ook organiseren we marktjes waar de cliënten aan de buurt laten zien dat ze erbij horen. Mijn ideaal voor de toekomst is dat we in samenwerking met de buurt nog sneller mensen kunnen helpen, of een crisis zelfs voor zijn. Wat ik zo mooi vind aan Cordaan is dat het een heel inclusieve organisatie is. Alle culturen en afkomsten komen hier binnen lopen. Die inclusiviteit zie je ook bij Cordaan als werkgever. Ook als je nog niet goed Nederlands spreekt, mag je hier komen werken. Net als in Amsterdam mag je hier zijn wie je bent.